Για τη γενιά του \'90 Το ραγδαίον και ακτινοβόλο συνάμα μιας σκέψεως που ν\' αναδεικνύει το προσωπικό αίτημα εν συνόλω στην τέχνη κατά κάτι εντόνως ερωτικό. Η αίσθηση που αντιλαμβάνεται τον Άνθρωπο ακέραιο συγκινήσεων και στοιχειωδώς από την άλλη πολιτικό ον να επιχειρεί εύθραυστες παραμέτρους. Η νεότητα δεν ερμηνεύεται και δεν έγκειται σε κανενός είδους βεβαιότητες. Προκειμένου ενός μετεωρισμού στων πραγμάτων τις αποκαλύψεις, μιας κοντολογίς αυστηρής πληρότητας στην διάρκεια ενός έρωτα, το σώμα που μας αντιλαμβάνεται να το αποδίδουμε στην όψη του καθοριστικού, η χωρίς λάθος προσήλωση στην έλξη που μας πιστεύει και μας αφήνει να την περιεργαζόμαστε. Η τρυφερότητα ενός βυθού. Το χέρι που σε ψάχνει και σε απαιτεί, όταν ξυπνά. Η τρυφερότητα μιας διεργασίας που σημειώνει καθαρότητες αποκτά μιαν άλλη αξήγητη πολλές φορές επαφή με τ\' αντικείμενα και τα σχήματα των εκπλήξεων. Ωστόσο μαγευτική η αδιευκρίνιστη εμπλοκή των παρασημαντικών που διαθλούνται με ισχύ σε χρυσαφένιους κόσμους. Που θα \'πρεπε να καταφέρουν αναλογικές με των μυστηρίων γοητείες.